Şermin – Tevfik Fikret

Tevfik Fikret’in çocuklar için yazdığı şiir kitabı Şermin, İlköğretim yüz temel eser listesinde yer alan en güzel kitaplardan biri. Bu kitabı ben bu güne kadar okumamıştım. Kimi şiirleri hayret ederek okudum. Şairin çocukların dünyasını bu kadar iyi bilmesi ne tuhaf şey. Sanıyorum çocuk edebiyatı denen şeyin özü bu. Çocukların dünyasını çocukların anlayacağı şekilde onlara anlatmak. Şermin de bu özü içinde barındıran bir kitap.

Şermin kitabı şaireden istenmiş. Bir çocuk yuvası için yazmış şair kitabı. Nasıl da hatırlamış hemen o dünyayı? “Önce ben gördüm benim hakkım.”, “Babam eve gelmeyecek mi?” ler. Çok güzel şiirler. Herhalde çocuklar da beğenir. Aslında buraya bir çocuk kitabı hakkında yazmadan önce iyi okuyan birkaç öğrenciye okutup onların görüşlerini de yazıyorum. Kitaptan sevdiğim üç şiiri ekleyerek bitireyim yazıyı.

Bil ki evladım cihanda
Yarım öksüzler pek çoktur,
Bil de teselli bul biraz,
Hayır, birlikte yaşamaz
Kimsenin anası, babası.
Vatan, öksüzler anası
Yaşatırsak, bir o yaşar…
Yaşasın ta haşre kadar.

Çocuğa aşılanması gereken kimi değerleri de barındırıyor Şermin kitabındaki şiirler. Hayvan ve doğa sevgisi, vatan sevgisi, engellilere karşı farkındalık oluşturan şiirler olduğu gibi çocukların empati gibi duygusal becerilerini geliştirecek şiirler de var.

Tevfik Fikret – Umacı

Şermin umacıdan korkar
Zannedenler yanılırlar.
Hayır, Şermin’de doğrusu
Yoktur umacı korkusu.
Eskiden o da korkarmış.
Onu da korkuturlarmış:
“Umacı geliyor!” diye;
Çocuk, aldanır her şeye.

Ona her şeyi öğreten
Ağabeyi, bilmem nerden,
Bir gün bir kutu getirir,
Kutuyu Şermin’e verir:
“Oynat şu mandalı biraz.”
Mandal oynar oynamaz
Kutu çocuğun elinden
Fırlar, korktuğunu gören

Ağabeyi der ki: “Şermin,
“Seni titreten şu hâin,
“Şu korkunç şey, ki kutudan
“Çıkıverdi, bir kuzudan
“Koparılmış bir avuç yün,
“Bir kağıt, biraz da dün,
“Sana verdiğim tel yok mu,
“İşte ondan ibaret… Bu,
“Seni titretti, çünkü sen,
“Yazık, böyle boş şeylerden
“Titreyecek kadar boşsun!
“Tekmil cadın, koncolozun
“İşte böyle boştur.”

Şermin O gün korkmamaya
Yemin etti artık yalan dolan
Çarşamba karılarından,
Cadılardan titremiyor.
“Hep kutuda onlar!” diyor.
Aklı başında inşanlar
Yalnız fenalıktan korkar.

Tevfik Fikret – Melek’in Kuzusu

Herkesin bir oyuncağı,
Bir topu, bir bebeği var.
Oyuncağı olmayanın da,
Kedisi, köpeği var.
Ne kedim var, ne bebeğim…
Bana el verir Melek’im.
Benim gibi o da öksüz,
Benim gibi o da melûl.
Onun da oyuncağı yok,
O da benim kadar yoksul.
Fakat ben ona bakarım,
Onundur hep varım yoğum.

Melek’ime dün bir kuzu,
Yaptım eski mendillerden.
Onu o kadar sevdi ki,
Düşürmüyor hiç elinden.

Sayesinde kuzusunun,
Melek şimdi biraz memnun.
Yaptığım şey bir kuzudan,
Başka benziyor her şeye.
Lakin bu yumru yumru şey,
Pek hoş göründü Melek’e
Melek’im şeytan değildir,
Ne derseniz kanıverir.

Her sabah gidip çayırdan,
Bir kucak ot getiriyor.
Onu okşaya okşaya,
Kuzusuna yediriyor.
O ot yerken, oturur,
Baş ucunda meler durur.

Yazıyı uzatmamak için daha fazla şiir eklemedim. Başta “Rengin” şiiri olmak üzere çok güzel şiirler var Tevfik Fikret’in Şermin kitabında. Kitabı buradan inceleyebilirsiniz.